Does the principle „sola Scriptura” help or prevent the reunificationof Christianity?
Dariusz Kazimierz Bartoszewicz
Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie, Collegium Joanneum (Poland)
Abstract
The principle of sola Scriptura is one of the four rules of the Reformation movement. Its meaning, however, is not precisely determined. Protestants consider the Bible the only source of Revelation. This is not only a source of knowledge but also source of faith. Contemporary hermeneutics was initiated by Protestant philosophers and theologians. But nowadays it has been accepted and is also being developed
by the Catholic theologian. The greatest novelty introduced by the Reformation is not a methodological modification at the noematic level but a difference in the perception of oneself as an interpreting person. The Reformation gave the individual the courage to undermine the rules accepted by the community. The personal activity on the community was put to the fore, and the community's action on the individual
was limited to the necessary minimum. It seems that the slogan sola Scriptura is just an invitation to individualism in interpretation. The principle that puts the Bible directly in the center of community life requires interpretation as every word. It seems that a common agreement on the understanding of this principle by Catholics and Protestants, in which the role of the community in the process of interpretation would be recognized, could open a new chapter in the pursuit of the reunification of Christianity.
Keywords:
sola Scriptura, Reformation, Bible, Luther, theologyReferences
Baum, G., Cunitz, E., Reuss, E. (wyd.). (1863–1900). Corpus Reformatorum. Brunsviagae.
Google Scholar
Coggins, R., Houlden, J. (2005). Słownik hermeneutyki biblijnej. Tłum. B. Widła. Warszawa.
Google Scholar
Dohmen, C., Stemberger, G. (2008). Hermeneutyka Biblii Żydowskiej i Starego Testamentu. Tłum. M. Szczepaniak. Kraków.
Google Scholar
Frege, G. (1892). Sinn und Bedeutung. Zeitschrift für Philosophie und philosophische Kritik (100), 25–50.
Google Scholar
Friedenthal, R. (1991). Marcin Luter Jego życie i czasy. Tłum. C. Tarnogórski. Warszawa.
Google Scholar
Gadamer, H. (1975). Wahrheit und Methode. Tübingen.
Google Scholar
Günther, H. (1978). Das Schriftverständnis der Konkordienformel. W: Bekenntnis zur Wahrheit. Aufsätze über die Konkordienformel (s. 25–34). Erlangen.
Google Scholar
Gibson, A. (2001). Biblical Semantic Logic. London–New York.
Google Scholar
Instone Brewer, D. (1992). Techniques and Assumptiones in Jewish Exegesis before 70 CE. Tübingen.
Google Scholar
Jeanrod, W. (1999). Hermeneutyka teologiczna Rozwój i znaczenie. Tłum. M. Borowska. Kraków.
Google Scholar
Küng, H. (2017). 500 years after the Reformation: End the Schism! National Catholic Reporter (10–23), 23.
Google Scholar
Linke, W. (2005). Logos Wcielony i Słowo przepowiadane Teologia Słowa Bożego i praktyka przepowiadania Słowa Bożego w Vebum Domini, Lumen Fidei i Evangelii Gaudium. WST (X), 104–123.
Google Scholar
Milerski, B. (1996). Z problemów hermeneutyki protestanckiej. Łódź.
Google Scholar
Napiórkowski, S. (1979), Solus Christus. Zbawcze pośrednictwo według Księgi Zgody. Lublin.
Google Scholar
Pesch, O. (1982). Hinführung zu Luther. Mainz.
Google Scholar
Pietkiewicz, R. (2011). Początki nowożytnej hebraistyki chrześcijańskiej. Studia Judaica 14 (s. 253–278). Wrocław.
Google Scholar
Piwko, S. (1995). Jan Kalwin. Warszawa.
Google Scholar
Potter, G. (1994). Zwingli. Tłum. T. Szafrański. Warszawa.
Google Scholar
Ricoeur, P. (2003). Hermeneutyka symboli a refleksja filozoficzna I. Tłum. H. Bortnowska. W: tenże. Egzystencja i hermeneutyka (s. 81–111).Warszawa.
Google Scholar
Rosen, S. (1998). Hermeneutyka jako polityka. Tłum. P. Maciejko. Warszawa.
Google Scholar
Shanks, H. (red.). (2016). Chrześcijaństwo a judaizm rabiniczny historia początków oraz wczesnego rozwoju. Tłum. W. Chrostowski. Warszawa.
Google Scholar
Tatar, M. (2011). Autorytet Pisma Świętego w duchowym dialogu ekumenicznym. WST (2), 161–174.
Google Scholar
Thulin, O. (red.). (1967). Reformation in Europa. Leipzig.
Google Scholar
Uglorz, M. (2008). Autorytet Pisma Świętego w Kościele ewangelicko-augsburgskim. W: W. Hanc, J. Aptacy (red.), Autorytet Pisma Świętego w Kościele (s. 41–51). Warszawa.
Google Scholar
Warzeszak, S. (1995). Hermeneutyka w teologii według Friedricha D.E. Schleiermachera. WST (VIII), 247–268.
Google Scholar
Authors
Dariusz Kazimierz BartoszewiczPapieski Wydział Teologiczny w Warszawie, Collegium Joanneum Poland
Ks. dr Dariusz Kazimierz BARTOSZEWICZ – kapłan Archidiecezji Warszawskiej, doktor teologii (od 1999 r.), adiunkt w Katedrze Starego i Nowego Testamentu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, autor kilkudziesięciu publikacji naukowych i popularnonaukowych dotyczących Pisma Świętego, m.in. podręczników akademickich do Introdukcji biblijnej i Instytucji biblijnych, komentarzy do Ksiąg Sędziów i Judyty w tzw. Biblii Paulistów oraz haseł w Encyklopedii Katolickiej, członek Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego, Stowarzyszenia Biblistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego; proboszcz podwarszawskiej parafii Sękocin Stary.
Statistics
Abstract views: 222PDF downloads: 71
